قدرت درمانی گیاهان دارویی در مدیریت اگزما

چکیده

پیش زمینه: اگزمای آتوپیک (Atopic eczema) یک اختلال التهابی مزمن پوستی است که 2 تا 3 درصد از جمعیت جهان را درگیر می کند و با ظاهر شدن بثورات (rashes)، خارش (itchiness) و خشکی بیش از حد روی پوست مشخص می شود. این تجلی (manifestation) توسط عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌ شود که مانع یکپارچگی سد پوستی می‌ شوند و حساسیت آن به افزایش نفوذ آلرژن‌ ها/پاتوژن‌ های مختلف را افزایش می‌ دهند که شرایط را بیشتر بدتر می‌ کند و می‌ تواند منجر به واکنش‌ های حساسیت کشنده نیز شود، بنابراین به عنوان یکی از جدی‌ ترین بیماری‌ ها فهرست می‌ شود. در سطح جهانی.

روش کار: استفاده از دارو های سنتزی دارای بدترین نوع عوارض و عوارض طولانی مدت است که کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. طبق متون موجود، گیاهان دارویی دارای ترکیباتی با پیکربندی شیمیایی متفاوت از جمله اسیدهای چرب آزاد، ترکیبات فنلی (phenolic compounds)، استرول ها (sterols)، ترپنوئید ها (terpenoids)، آلکالوئید ها (alkaloids) هستند که برای تعدیل شرایط پاتولوژیک استفاده می شود. این مقاله بسیاری از این ساختارها و شیمی مرتبط با آنها را همراه با پیشرفت‌ های اخیر در شناخت مکانیسم عمل و عملکرد فارماکولوژیک آن ها به دلیل وجود ساختارهای شیمیایی استریو خاص و انتخابی منطقه در آنها مرور می‌ کند.

بحث و نتیجه‌گیری: نیمبیدین (Nimbidin)، نیمبولید (nimbolide)، مورگولون (morgolon)، توکوفرول‌ ها (tocopherols)، اسیدهای چرب غیراشباع (unsaturated fatty acids)، اولئیک اسید (oleic acid)، لینولئیک اسید (linoleic acid)، رزمارینیک اسید (rosmarinic acid)، گاما لینولئیک اسید  (gamma linoleic acid) از جمله مواردی هستند که برای مدیریت عفونت‌ های پوستی مورد استفاده قرار می‌ گیرند که دارای توانایی عالی در التیام اگزمای پوست هستند. و ضایعات مرتبط با اگزمای آتوپیک با حفظ یکپارچگی پوست، حفظ ظرفیت هیدراتاسیون و رنگ طبیعی آن، متعادل کردن pH پوست و حمایت از فلور میکروبی آن. مشخص شده است که آنها از لایه‌ های بیرونی اپیدرم در برابر باکتری‌ های بیماری‌ زا، قارچ‌ ها، ویروس‌ ها و بسیاری مهاجمان دیگر محافظت می‌ کنند، زیرا تمایل به نفوذ مؤثر دارند و می‌ توانند به عمق لایه نفوذ کنند و در نتیجه تسکین کامل را در مدت نسبتاً کوتاه و تقریباً حداقل فراهم می‌کنند. اثرات جانبی.

مقدمه

بیماری های پوستی که یک اتفاق رایج در بین مردم در سراسر جهان است، منبع اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات روانی اجتماعی است که از جهات مختلف بر زندگی بیماران تأثیر می گذارد، به ویژه به دلیل زشتی و سایر ناراحتی های مرتبط. اگزمای آتوپیک (Atopic eczema) همچنین به عنوان درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) یا اگزما (eczemais) شناخته می شود که یکی از این اختلالات پوستی ویرانگر است که افراد در تمام گروه های سنی را تحت تاثیر قرار می دهد و با شرایط پوستی مزمن التهابی، خارش دار و عود کننده مشخص می شود که با ظاهر شدن لکه های خشک روی پوست که ممکن است قرمز و خارش دار شوند مشخص می شود. گذر زمان. ضایعات پوستی همراه نیز به علائم بیماری می افزایند و در نتیجه تعامل با محیط خارجی فوران می کنند. این عارضه در نتیجه تأثیر متقابل عوامل ژنتیکی، عدم عملکرد سد اپیدرمی، سیستم ایمنی ضعیف، اختلال در عملکرد محیطی و دیس بیوز میکروبی رخ می دهد (شکل 1). به دلیل التهاب مرتبط، الگو های خواب غیرطبیعی و فواصل استرس زا که این وضعیت را تشدید می کند، کاملاً خسته کننده است. اگرچه هنوز هیچ درمان دائمی برای این بیماری وجود ندارد، با این حال می توان با اجتناب از رویداد های ایجاد شده به یک کنترل موثر دست یافت.

پاتوفیزیولوژی درماتیت آتوپیک

استعداد ابتلا به این اختلال در افراد دارای سابقه خانوادگی اگزما چندین برابر افزایش می یابد. خطر برای بخش مادری به جای سمت پدری افزایش می یابد. ژن فیلاگرین (Filaggrin gene)(FLG) ژن اولیه دخیل در پاتوژنز (pathogenesis) بیماری است که روی سطح ژن 1q21 قرار دارد و پروتئین فیلاگرین را کد می کند، بلوک اصلی ساختمان لایه شاخی (stratum corneum)، پروتئین پیش ساز فاکتورهای نرم کننده قرنیه را تشکیل می دهد. جهش از دست دادن عملکرد ژن FLG با بروز اگزمای آتوپیک مرتبط است. پوست آسیب دیده و بدون ضایعه بیماران مبتلا به AD مقدار کمتری از فیلاگرین را هنگامی که با روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) تجزیه و تحلیل شد نشان داد. پاسخ های ایمنی تنظیم نشده به دلیل بازآرایی مسیرهای سیگنالینگ T-helper 2 که منجر به تسلط سلول های حافظه T و آپوپتوز اینترفرون گاما (IFN-γ) می شود و منجر به تولید T-helper-1 می شود. سلول های حافظه سلول های T-helper 2 بیان بسیاری از سایتوکین ها  (cytokines) مانند اینترلوکین  (Interleukin)(IL)-4، IL-5، IL-6، IL-10، IL-13 را هدایت می کنند که باعث رشد و تمایز لنفوسیت های B  (B-lymphocytes) و در نتیجه هیپر ائوزینوفیلی و افزایش غلظت IgE سرم که منجر به التهاب پوست، ترشح هیستامین  (histamine) و خارش در بیماران اگزما می شود. افزایش آزادسازی IL-4 و IL-13 بیان FLG را کاهش می دهد که دلیل اصلی نقص سد پوست در پوست AD است. IL-4 و IL-13 در کاهش پپتیدهای ضد میکروبی و تعیین دوره تولید کموکاین  (chemokine) و التهاب آلرژیک نقش دارند. IL-17 همچنین مسئول کاهش بیان FLG و involucrin با درگیر کردن مسیرهای سیگنالینگ P38/ERK MAPK است. IL-31 شناسایی شد که آزاد سازی پپتید ناتریورتیک مشتق شده از مغز را تنظیم می‌ کند و همچنین در آزادسازی سیتوکین‌ ها و کموکاین‌ ها نیز مورد قدردانی قرار می‌ گیرد که باعث ایجاد خارش در بیماران اگزما می‌ شود. عامل دیگری که لنفوپویتین استرومایی تیموس  (thymic stromal lymphopoietin)(TSLP) است در اپیدرم پوست بیمارانی که از اگزما رنج می‌برند تنظیم می‌شود و عامل اصلی ارتباط بین پاسخ‌های سطح بین بدن و محیط به پاسخ‌ های Th2 است. همچنین مشخص شد که تشکیل TSLP تحت تأثیر انواع خارجی مانند آلاینده‌ ها، اگزوز گازوئیل، دود سیگار، آلرژن‌ ها، میکروب‌ها، لیگاند ها، ویروس‌ ها و مواد شیمیایی قرار می‌ گیرد. یکی از مطالعات نقش سیتوکین‌ها و IgEin را در تنظیم مجدد تولید TSLP پیشنهاد کرد. TSLP سیر AD را به سمت مارش آتوپیک هدایت می کند و خارش را برانگیخته است. همچنین مشخص شد که باعث ایجاد خارش در بیماران می شود. اختلال عملکرد سد پوستی اپیدرمی همچنین به دلیل کاهش عدم تمرکز سرامیدها در پوست بیماران مبتلا به اگزمات است که به عنوان مولکول های نگهدارنده آب در پوست عمل می کند که منجر به از دست دادن آب از طریق اپیدرمی (TEWL)، خشکی پوست و افزایش نفوذپذیری پوست می شود. بیشتر منجر به افزایش استعمار توسط باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها شد. سایر عوامل تشدید کننده دوره های اگزما شامل وجود آلرژن ها، گرده ها، آلرژن های غذایی، آلرژن های تماسی و استرس است. کاهش عملکرد اپیدرمی منجر به حساسیت قابل توجه به کلونیزاسیون و عفونت با استافیلوکوکوس اورئوس و افزایش نفوذ سایر آلرژن ها می شود. سموم δ بیان شده توسط S.aureus ماست سل ها را فعال می کنند تا سم α آزاد کنند و باعث آسیب به کراتینوسیت ها، مدولین های محلول در فنل و به سیتوکین‌ها و پروتئین A ترشح می‌کنند که به نوبه خود پاسخ‌ های التهابی کراتینوسیت‌ ها، ابر آنتی‌ ژن‌ هایی که گسترش سلول‌ های B را فعال می‌ کنند، آزادسازی سیتوکین و لیپوپروتئین‌های پیش التهابی را ایجاد می‌ کنند. همچنین مشخص شد که استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) به قرنیه‌های تغییر شکل یافته بیماران اگزما می‌ چسبد. سموم آزاد شده توسط استافیلوکوکوس اورئوس با مهار آپوپتوز ائوزینوفیل ها، تنظیم بیان CD11b، CD45، CD54 و CD69 و تقویت انفجار اکسیداتیو ناشی از سیتوکین ها، اثرات پیش التهابی دارند و از این رو واکنش های التهابی آلرژیک را تحریک می کنند.

اگزمای آتوپیک یکی از اولین مراحل اختلال در سه گانه آتوپیک است که با اگزمای آتوپیک و سپس آسم و پس از آن ایجاد رینیت آلرژیک شروع می شود. این پدیده به عنوان مارش آتوپیک نیز شناخته می شود (شکل 2). مطالعات طولی نشان داده است که 50 درصد از بیماران مبتلا به اگزما شدید به آسم و حدود 67 درصد از بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک هستند. سیر پیشرفت سه گانه آتوپیک وابسته به قرار گرفتن در معرض آلرژن همراه با تأثیر متقابل همه متغیرهای ژنتیکی بود.

گزینه های درمانی فعلی برای اگزما و نیاز به درمان های گیاهی

پارادایم های درمانی مختلف (Various therapeutic paradigms) موجود برای اگزما شامل استفاده از نرم کننده ها، کورتیکواستروئید های (Corticosteroids) موضعی و سیستمیک، ضد میکروبی ها و عوامل تعدیل کننده ایمنی  (immunomodulating agents) می باشد. کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) که انتخاب اصلی هستند دارای اقدامات قوی مانند پایان دادن به تولید سیتوکین، بیان مولکول چسبندگی و شیمی تاکسی های لکوسیتی هستند. از سوی دیگر، کورتیکواستروئیدها نیز منجر به برخی عوارض جانبی از جمله متابولیسم غیر طبیعی، سرکوب رشد و افزایش آسیب پذیری در برابر عفونت ها شدند. تاکنون درمان قابل توجهی برای این بیماری که در نهایت منجر به گرایش بیمار به درمان های گیاهی از جمله داروهای هومیوپاتی، رژیم های غذایی خاص و درمان های گیاهی شود، به دلیل اثرات نامطلوب کمتر و قدرت آن ها در بهبود وضعیت بیمار و کیفیت زندگی، در دسترس نبوده است.

طبیعت انبوهی از گیاهان را به بشر هدیه داده است که دارای فراوانی از ترکیبات گیاهی فعال زیستی هستند که اثر بخشی خود را در برابر انواع اختلالات پوستی نشان داده است. مقاله حاضر برخی از گونه‌ های گیاهی و اسانس‌ های مشتق شده را فهرست می‌کند (شکل 3) که اثربخشی درمانی خود را در بهبود وضعیت بیماران مبتلا به اگزما نشان داده‌اند که می‌ تواند بیشتر به فرمولاسیون بالینی مؤثر تبدیل شود.

شکل 3

گیاهان / محصولات طبیعی مورد استفاده در اگزما

آلوورا

(نام گیاه شناسی: Aloe barbadensis Mill. یا Aloe vera (L.) Burm. f.)

یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی متعلق به خانواده Xanthorrhoeaceae برای درمان انواع بیماری های پوستی مورد استفاده قرار گرفته است. تاریخ مصرف دارویی آلوئه ورا به 1750 سال قبل از میلاد برمی گردد. دارای خواص ضد میکروبی، ضد التهابی، ترمیم کننده زخم، آنتی اکسیدانی و تقویت کننده سیستم ایمنی است. ژل به دست آمده هیدراته می شود و پوست آسیب دیده ناشی از اگزما را تسکین می دهد. ماده شبه لکتین موجود در آلوئه ورا، یعنی هموگلوبولین، پروتئین آگلوتیناسیون که با اتصال به گلیکوپروتئین های موجود در پوست، التهاب را کاهش می دهد. ترکیبات گیاهی مانند آلوئه امودین، آلوئین (شکل 4) و غیره که مسئول خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی آلوئه ورا هستند، مسئول استفاده از آن در مدیریت آسیب پوستی ناشی از اگزما هستند. فوجیتا و همکاران مکانیسمی را در پشت خواص ضد التهابی گیاه مذکور نشان دادند زیرا کربوکسی پپتیدازهای موجود برادی کینین‌ها را غیرفعال می‌کنند که به کاهش التهاب کمک می‌کنند. با افزودن آلوئه، تولید پروستاگلاندین F2 آلفا و ترومبوکسان B2 به دلیل مهار رقابتی کاهش یافت. لورنتستی و همکاران اثرات ضد باکتریایی عصاره آلوئه ورا را بررسی کرد و دریافت که آن را بر علیه استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوک پیوژنز و سالمونلا پاراتیفی که التهاب را در بیماران اگزما تشدید می‌کنند، موثر است. همچنین مشاهده شد که غلظت 80 درصد آلوئه ورا از رشد باکتری های درماتوفیتی مانند Trichophyton rubrum، Trichophyton mentagrophytes جلوگیری می کند.

چریش

(نام گیاه شناسی: Azadirachtaindica A. Juss.؛ خانواده: Meliaceae)

بخش‌های مختلف گیاه در طب سنتی آیورودا (ayurvedic) مورد استفاده قرار می‌گیرد، اعم از میوه، دانه، روغن، برگ، پوست یا ریشه. چریش از زمان های بسیار قدیم به عنوان یک کمک درمانی برای مدیریت انواع بیماری ها استفاده می شده است. چریش کاربرد خود را در داروهای آیورودا، یونانی و هومیوپاتی به عنوان درمانی برای همه بیماری ها پیدا کرده است. چریش و ترکیبات آن دارای فعالیت های ضد التهابی، ضد زخم، ضد مالاریا، ضد قارچ (antifungal)، تعدیل کننده سیستم ایمنی (immune-modulator)، ضد هیپرگلیسمی (anti-hyperglycaemic)، ضد باکتری، ضد ویروسی، آنتی اکسیدانی، ضد جهش زا و ضد سرطان هستند. با توجه به خواص ضد باکتریایی گیاه، از آن برای مدیریت تعدادی از بدخیمی های لایه اپیدرمی استفاده شده است. پتانسیل درمانی نشان داده شده می تواند به دلیل وجود نیمبیدین (nimbidin)، نیمبولید (nimbolide)، مورگولون (morgolon)، مورگولونون (morgolonone)، ایزومورگولونون (isomorgolonone) باشد (شکل 5). اثرات ضد التهابی نشان داده شده به حضور نیمبیدات سدیم، گالیک اسید (gallic acid)، کاتچین (catechin)، پلی ساکاریدها (polysaccharides) و نیمبیدین (nimbidin) نسبت داده شد. گزارش شده است که از Nimbidin برای سرکوب تولید ماکروفاژها و نوتروفیل ها استفاده می شود که ممکن است التهاب را تشدید کنند. طبق سنت های باستانی، حمام کردن در آب چریش می تواند به عنوان یک درمان برای تعدادی از اختلالات مرتبط عمل کند. استفاده از چریش بر روی پوست می تواند به تسکین خارش و التهاب ناشی از اگزما کمک کند.

بابونه (خانواده مرکب)

بابونه آلمانی-Chamomilla recutita (L.) Rauschert Roman chamomile- Chamaemelum nobile (L.) همه. گل بابونه به دست آمده از Chamomilla recutita (L.) Rauschert متعلق به خانواده compositeae یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده برای بشر بوده که به دلیل وجود روغن های فرار و متابولیت های مختلف از جمله ترپنوئیدها  (terpenoids) و فلاونوئیدها (flavonoids) دارای خواص دارویی و درمانی بوده است. گزارش شده است که این گیاه حاوی حدود 0.24٪ – 1.9٪ روغن های فرار است. تقریباً 120 متابولیت ثانویه در بابونه وجود دارد که شامل 28 ترپنوئید و 36 فلاونوئید می شود. α-بیزابولول (α-bisabolol)، نوبیلین (nobilin)، 3-اپینوبیلین (3-epinobilin)، آپیژنین (apigenin)، کوئرستین (quercetin) و پلاتولتین (platuletin) (شکل 6) به عنوان ترکیبات گیاهی اصلی شناسایی شده است. استفاده موضعی از کرم های حاوی عصاره بابونه به دلیل توانایی روغن های فرار و فلاونوئیدهای (flavonoids) موجود در عصاره برای نفوذ عمیق به لایه های پوست در کاهش ناراحتی ناشی از اگزما موثر است. بابونه رومی Manzana به طور خاص برای این منظور مورد استفاده قرار گرفت زیرا سرشار از مواد فعال بود و هیچ گونه واکنش آلرژیک نشان نمی داد. Patzelt wenczler R و همکاران. اثربخشی کرم کامیلوسان (Kamillosan cream) حاوی عصاره بابونه (نوع مانزانا (manzana type)) را در درمان اگزما ثابت کرده و برتری ملایمی را نسبت به کرم هیدروکورتیزون (hydrocortisone cream) مشاهده کرده است.

گل گاوزبان

(نام گیاه شناسی: Borago officinalis L.؛ خانواده: Boraginaceae)

دانه‌های گل گاوزبان (Borage officinalis L.) عمدتاً برای تولید روغن، غنی‌ترین منبع گیاهی برای اسید گاما لینولنیک (gamma-linolenic acid) (GLA) و لینولئیک اسید (linoleic acid) یک مکمل غذایی رایج کشت می‌شوند. لینولئیک اسید رژیم غذایی عمدتاً با کمک آنزیم دلتا-6-دساتوراز (delta-6-desaturase) به GLA تبدیل می شود که منجر به تشکیل ایکوزانوئیدها (eicosanoids) و پروستاگلاندین ها (prostaglandins) می شود. با این حال، در بیماران مبتلا به اگزما، عملکرد آنزیم خاص با مشکل مواجه می شود و در نتیجه غلظت GLA، DGLA و اسید آراشیدونیک کاهش می یابد. جورجیو لندی اثربخشی مصرف خوراکی روغن گل گاوزبان را در بیماران در درمان اگزما نشان داد و دریافت که افراد تحت درمان با روغن گل گاوزبان با کاهش قابل توجه خارش، خشکی، پوسته پوسته شدن و کاهش التهاب در قسمت آسیب‌دیده، وضعیت آنها به طور قابل توجهی بهبود یافته است. از پوست بنابراین، ثابت شد که یک درمان پایدار و محکم برای آن بدون عوارض جانبی است.

روغن زیتون

میوه‌های Olea europaea L. متعلق به خانواده Oleaceae عمدتاً در استخراج روغن زیتون در سطوح صنعتی استفاده می‌شوند که بخشی از محصولات مختلف پوست و مو با اجزای اصلی اسید اولئیک همراه با اسید لینولئیک و اسید پالمیتیک را تشکیل می‌دهند (شکل 7). ). حدود 200 نوع مختلف از ترکیبات شیمیایی مانند استرول ها، کاروتنوئیدها، الکل های تری ترپنیک و ترکیبات فنلی همراه با ترکیبات فنلی اصلی مانند اسیدهای فنولیک، الکل فنولیک، فلاونوئیدها (flavonoids)، لیگنان ها (lignans) و سکو-ایریدوئیدها  (seco-irridoids) در گیاهان شناسایی شده است. این ترکیبات فنلی آبدوست دارای پتانسیل ضد التهابی آنتی اکسیدانی هستند. آنها تعدادی از فرآیندهای فیزیولوژیکی از جمله حفظ هموستاز در سد پوستی، کاهش التهاب و بهبود زخم را تعدیل کردند. وجود اسیدهای چرب آزاد تک غیراشباع مانند اولئیک اسید با برهم زدن سد نفوذپذیری روغن و اجزای آن را در پوست افزایش می دهد، اگرچه استفاده موضعی مداوم آن منجر به مدیریت اگزما می شود. اسید لینولئیک به‌دست‌آمده از روغن تأثیر مستقیمی بر حفظ یکپارچگی نفوذ پذیری آب سد پوستی داشت. نوری س. در اگزما و مقایسه نتایج با کورتیکواستروئیدها. 80 درصد از بیماران تحت درمان بهبود قابل توجهی در وضعیت پوست خود نشان دادند. در یک مطالعه دیگر، آنها اثر ضد میکروبی همان مخلوط را تایید کردند، زیرا اثر مهاری بر رشد استافیلوکوکوس اورئوس و کاندیدا آلبیکنس نشان داد، زیرا تمایل به نفوذ استافیلوکوکوس اورئوس در پوست اگزماتوز با استفاده از مخلوط کاهش یافت. بدتر شدن همراه با نرخ سریع تر بهبود در پوست آسیب دیده.

 

روغن دانه آفتابگردان

بذر Helianthus annuus L. متعلق به خانواده Compositae برای استخراج روغنی که عمدتاً از اسید اولئیک و اسید لینولئیک تشکیل شده است با غلظت بعدی نسبتاً بالاتر استفاده شده است و به دلیل استفاده بیشتر از آن برای محصولات پوستی و کاربردهای آرایشی رضایت بخش تر است. از اثرات مفید آن تکثیر کراتینوسیت ها و سنتز لیپیدها را بهبود بخشید و به عنوان یک پشتیبان در گیرنده آلفا-پراکسی زوم-تکثیر-فعال شده-آلفا (Peroxisome-Proliferation-Activated-Receptor-alpha) (PPAR-α) عمل کرد، بنابراین ترمیم سد پوستی را افزایش داد و هموستاز آن را حفظ کرد. همچنین مشخص شد که روغن آفتابگردان یکپارچگی لایه شاخی را حفظ کرده و حفظ می کند و با افزایش عملکرد نرم کنندگی آن بدون ایجاد اریتم، هیدراتاسیون آن را نیز بهبود می بخشد. در یکی از مطالعات تطبیقی که توسط Simon G. Danby و همکاران انجام شد، اثربخشی روغن زیتون و دانه آفتابگردان بر روی سد پوستی در حفظ یکپارچگی لایه شاخی مورد بررسی قرار گرفت و یافته‌های به‌دست‌آمده به وضوح اثربخشی بالاتر لایه بعدی را بدون ایجاد القا نشان داد. اریتم و همچنین در مقایسه با قبلی باعث بهبود آبرسانی پوست می شود.

روغن نارگیل

نارگیل بالغ برداشت شده از نخل نارگیل (Cocos nucifera L. خانواده Arecaceae) حاوی تعداد زیادی اسیدهای چرب آزاد از جمله اسید لوریک (49٪)، اسید میریستیک (18٪)،  پالمیتیک اسید (8٪)، کاپریلیک است. اسید (8%)،  کاپریک اسید (7%)، اسید اولئیک (6%)، اسید استئاریک (2%) و اسید لینولئیک (2%) (شکل 8). استفاده موضعی از روغن نارگیل بکر در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک خفیف تا متوسط، شدت بیماری را کاهش داد و عملکرد سد را با کاهش از دست دادن آب ترانس اپیدرمی و افزایش ظرفیت پوستی بهبود بخشید. اثرات مفید شامل بهبود عملکرد مانع، توانایی مرطوب کنندگی بهتر و پتانسیل ضد میکروبی قابل توجهی است، مشخصات ایمنی روغن آن را به یک کاندید ایده آل برای درمان اگزمای آتوپیک تبدیل می کند. یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور توسط M.T.P انجام شد. Evangelista برای ارزیابی اثرات روغن نارگیل بکر موضعی بر شاخص SCORAD (SCORing درماتیت آتوپیک)، از دست دادن آب ترانس اپیدرمی و ظرفیت پوست در اگزمای خفیف تا متوسط و نتایج کارآزمایی کاهش قابل توجهی در شاخص‌های SCORAD و TEWL (trans-epidermal water loss) نشان داد. از دست دادن آب) از ابتدا در گروه تیمار شده با روغن نارگیل بکر و افزایش قابل توجه ظرفیت پوست نسبت به میانگین پایه مشاهده شد که به دلیل خواص نرم کنندگی عالی روغن نارگیل بکر بود.

در یکی از کارآزمایی‌ هایی که برای ارزیابی اثرات ضدالتهابی، ضد درد و تب بر اثر ضد التهابی روغن نارگیل بکر بر روی ادم گوش ناشی از اتیل فنیل پروپیونات (phenyl propionate-induced ear edema) در موش‌ها و در ادم پنجه ناشی از کاراگینان و اسید آراشیدونیک مشاهده شد. Verallo-Rowell اثرات ضد باکتریایی و نرم کنندگی روغن نارگیل و روغن زیتون بکر را در بزرگسالان مبتلا به اگزما مقایسه کرد و به این نتیجه رسید که روغن نارگیل بکر تأثیر عمیق تری در کنترل رشد کشت استافیلوکوک (staphylococcus) دارد. نمرات شاخص SCORAD پس از درمان در گروه های دارای روغن نارگیل بکر پایین بود.

روغن دانه گلرنگ

دانه های خانواده Carthamus tinctorius L. Compositae حاوی غلظت بالاتری از اسید لینولئیک چند غیر اشباع (70٪)، اولئیک اسید تک غیر اشباع (10٪) و استئاریک اسید ، فلاون های لوتئولین (flavones luteolin) و گلوکوپیرانوزید (gluco-pyranoside) آن است. تقریباً تمام ترکیبات گزارش شده با ایجاد مهار فعالیت NF-kB، اثر ضد التهابی قابل توجهی در غلظت‌های پایین‌تر نشان دادند.

روغن آرگان

روغن استخراج شده از دانه های Argania spinosa (L.) اسکلت های متعلق به خانواده Sapotaceae شامل اسیدهای چرب تک غیراشباع (80%) و اسیدهای چرب اشباع شده (20%) همراه با سطوح بالای اولئیک، اسید لینولئیک و فنل هایی مانند توکوفرول است.  پلی فنل ها (رزورسینول، اپی کاتچین، کاتچین) استرول ها، اسکوالن (squalene) و الکل های تری ترپن (triterpene alcohols) (شکل 9). محتوای γ-توکوفرول  (γ-tocopherol content) روغن آرگان حداکثر گزارش شده است و به دلیل عملکرد ضد التهابی و پیشگیرانه آن گزارش شده است. کاربردهای موضعی این روغن در درمان لکه های پوستی خشک و بازگرداندن خاصیت ارتجاعی پوست موثر است.

لوازم آرایشی و سرم های غنی شده با روغن آرگان به دلیل توانایی آنها در حفظ رطوبت لایه اپیدرمی و بازیابی خواص بازدارنده پوست در اثر هم افزایی با اثرات تسکین دهنده و آرامش بخش بر روی پوست، به طور گسترده برای اهداف مرطوب کننده استفاده می شود. عملکرد محافظتی روغن را می توان به وجود غلظت بالای پلی فنول ها در آن نسبت داد.

چربی استئارات بالا به دست آمده از دانه های درخت Sheu (Vitellaria paradoxa C.F.Gaertn.) متعلق به خانواده Sapotaceae با غلظت بالایی از مواد معدنی و پروتئین های ضروری غنی شده است. غلظت روغن و سطوح استرول نیز به طور عمده شامل تری گلیسیرید با اسیدهای چرب لینولئیک، اولئیک، استئاریک و پالمیتیک بالاتر بود (شکل 10). چربی‌ های غیر صابونی نیز در مقادیر قابل‌توجهی از جمله استرول‌ها، فنل‌ها، توکوفرول‌ ها و تری‌ترپن‌ ها که مسئول خواص ضد التهابی و آنتی‌ اکسیدانی آن هستند وجود دارد، از این رو برای مدیریت بیماری‌ های پوستی مختلف استفاده می‌ شود.

چربی استئارات با سرکوب بیان mRNA و پروتئین سیتوکین های پیش التهابی و اینترلوکین ها پاسخ التهابی نشان داد. ناندینی ورما و همکاران مطالعه ای برای ارزیابی پتانسیل ضد التهابی عصاره کره شی و عصاره متانولی مغز انجام داد و دریافت که متانولی به طور قابل توجهی غلظت اکسید نیتریک ناشی از لیپوپلی ساکارید، اینترلوکین-1β، اینترلوکین-12، فاکتور نکروز تومور را کاهش داد. -α. همچنین بیان آنزیم های پیش التهابی، نیتریک اکسید سنتاز القایی (iNOS)، سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) را مهار می کند و با مهار فعال شدن NF-kB تمایل به سرکوب فسفوریلاسیون IκBα دارد. به دلیل اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی، در ساخت پمادهای موضعی مورد استفاده برای درمان اگزما استفاده شده است. Zoe Diana Draelos و همکاران. یک مطالعه مقدماتی برای ارزیابی کارایی کرم مرطوب کننده گیاهی حاوی دایمتیکون و کره شی به همراه سایر مرطوب کننده ها انجام داد و با کاهش قابل توجه خارش، التهاب، بهبود قابل توجهی در وضعیت بیمار مشاهده کرد. تحریک، زبری، خشکی و اریتم پس از دو هفته استفاده و بازیابی رطوبت پوست.

روغن گل رز

Rosmarinus officinalis گیاهی چوبی با برگهای معطر، همیشه سبز و سوزنی شکل بومی مناطق مدیترانه است. اسانس رزماری که از برگ های گیاه به دست می آید به دلیل اثرات ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی که دارد به طور سنتی در درمان درماتیت آتوپیک استفاده می شود. فعالیت های بیولوژیکی رزماری را می توان به دلیل وجود ترکیبات فنلی مختلف مانند رزمارینیک اسید، کارنوسول و اسید کارنوزیک نسبت داد (شکل 12). کاراداگ و همکاران اثرات ضد باکتریایی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی و ضد درد عصاره گل رزماری در شرایط آزمایشگاهی را ارزیابی کرد و نتایج به‌دست‌آمده از استفاده سنتی از گیاه به عنوان یک عامل ضد التهابی حمایت کرد. اسانس استخراج شده از گل رزماری شامل ترپن ها به ویژه 1،8-سینئول است که یک جزء ضد التهابی بسیار قوی است که توسط Santos و Rao گزارش شده است.

همچنین مشخص شد که عصاره رزماری در برابر استافیلوکوکوس اورئوس که التهاب را در بیماران مبتلا به اگزما بدتر می‌کند و در نتیجه سرعت بدتر شدن وضعیت را کاهش می‌دهد، کاملاً مؤثر است. یانگ جیانگ و همکاران اثرات ضد میکروبی این روغن را مشخص کرد و آن را بر علیه سه باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوک اپیدرمیس، باسیلوس سوبتلیس، سه باکتری گرم منفی پروتئوس ولگاریس، سودوموناس آئروژینوزا، اشریشیا کلی و 2 قارچ کاندیدا آلبیکنس و آسپرژیللوکس گزارش داد.

روغن گل مغربی

(نام گیاهی: Oenothera biennis L.؛ خانواده: Onagraceae)

گل پامچال در آمریکای شمالی بومی است و در اروپا و در برخی از مناطق نیمکره جنوبی رشد می کند. این گیاه از گل های زرد رنگی تشکیل شده بود که فقط در عصر شکوفا می شوند. روغن استخراج شده از Oenothera biennis L. منبع غنی از اسیدهای گاما لینولئیک (GLA) است که به همین دلیل شایع شده است که این گیاه می تواند در بیماران مبتلا به اگزما کاربرد داشته باشد. اگرچه برخی اختلاف نظرها وجود داشت که دارای برخی از اقدامات مفید نبود، در حالی که طبق مطالعات دیگر، اگزما به روغن گل مغربی پاسخ نمی داد. Anstey و همکاران سعی در ارزیابی کارآیی کاربرد موضعی گل پامچال بر اگزما از طریق یک کارآزمایی دوسوکور و کنترل شده با دارونما داشت. تجزیه و تحلیل نتایج تغییرات مثبت و بهبود وضعیت پوست را نشان داد که اثربخشی آن را ثابت کرد. سناپاتی و همکاران یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده با دارونما را برای اثبات ایمنی و اثربخشی روغن گل مغربی در مدیریت اگزما انجام داد. در پایان نتیجه، 96 درصد از بیماران تحت درمان با روغن گل مغربی بهبود قابل توجهی در وضعیت نشان دادند و عوارض جانبی دیگری مشاهده نشد. رایت همچنین نتایجی را برای نشان دادن اثربخشی مصرف خوراکی روغن گل مغربی در درمان درماتیت آتوپیک انجام داد. این کارآزمایی منجر به بهبود قابل توجهی در وضعیت بیماران شد.

مطالعات پیش بالینی برخی از داروهای گیاهی برای اثربخشی آن ها در درمان اگزما

اثر بازدارندگی درون تنی و آزمایشگاهی عصاره اتانولی سارگاسوم و یکی از اجزای آن کتون ملخ بر روی ضایعات پوستی شبه درماتیت آتوپیک آتوپیک ناشی از 2،4-دی نیتروکلروبنزن در موش BALB/C مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج اثربخشی را نشان داد. عصاره اتانولی در کاهش شدت علائم در موش همراه با کاهش ضخامت پوستی و تعداد ماست سل ها در تجزیه و تحلیل بافت شناسی. همچنین مشخص شد که سطح سرمی ایمونوگلوبولین های کل، فاکتور نکروز تومور (TNF)-α، اینترلوکین (IL)-4 و تشکیل IL-4، IL-5 و IL-13 در سلول های طحال موش را کاهش می دهد، در حالی که کتون ملخ جدا شده است. از عصاره برای کاهش تولید سیتوکین‌ها در سلول‌های طحالی تحریک‌شده با کانکاناوالین-A از موش‌های BALB/c شناسایی شد که پتانسیل عصاره را به‌عنوان یک درمان جایگزین برای درماتیت آتوپیک تأیید می‌کند.

یک مجموعه پیش بالینی دیگر فعالیت فرمول گیاهی چینی کرم مامیران را بر روی ضایعات پوستی ناشی از 2،4-دی نیتروکلروبنزن در موش های صحرایی SD ارزیابی کرد. مطالعه تحقیقاتی استفاده از آن را به عنوان یک عامل درمانی بالقوه به دلیل کاهش قابل توجه سطح سیتوکین Th2 در ضایعات پوستی همراه با کاهش بیان mRNA TNF-α، IL-1β، IL-6، IL-10 و TLR4 تایید کرد. همچنین مشخص شد که فعال شدن مسیر NF-kB، JNK1 و STAT6 در ضایعات پوستی را مهار می کند. مطالعه دیگری اثرات پیشگیرانه در شرایط آزمایشگاهی و درون تنی فرمول گیاهی جدید متشکل از بخش هایی از Cornus officinalis، Rosa multiflora، Lespedeza bicolor، Platycladus orientalis و Castanea crenataon 1-chloro-2،4-dinitrobenzene ضایعات پوستی ناشی از BALB/c را ارزیابی کرد. موش. کاربرد موضعی منجر به کاهش امتیاز درماتیت و کاهش تغییرات هیستوپاتولوژیک در موش شد. همچنین مسئول کاهش تشکیل نیتریت، پروستاگلاندین E2، تیموس و کموکاین گیرنده فعال بود.

مطالعات بالینی برخی از داروهای گیاهی برای اثربخشی آن ها در درمان اگزما

آزمایشات بالینی زیادی برای ارزیابی اثرات مفید گیاهان مختلف گیاهی و دارو های مرتبط در درمان اگزما در حال انجام است. مطالعات انجام شده اثر تسکین دهنده این دارو های گیاهی را در ارائه تسکین علائم ارزیابی کردند.

یک کارآزمایی بالینی تصادفی موازی فاز 2/فاز 3 (شناسه Clinicaltrials.gov: NCT04419584) جوشانده اصلاح شده چینگ یانگ را از نظر ایمنی و اثر بخشی روی 64 شرکت کننده که از اگزما رنج می بردند، ارزیابی کرد. یک مطالعه موازی تصادفی فاز 1/فاز 2 دیگر با 30 شرکت‌کننده، اثربخشی کرم A-1 COOL متشکل از عصاره‌ های گیاهی را در بیماران مبتلا به اگزما مورد ارزیابی قرار داد (ID trials.gov: NCT01174511). ژل دوش حرا هالی همچنین برای اثربخشی آن در کاهش التهاب پوستی اگزماتوز در یک طرح مطالعه بالینی تصادفی با ماسک سه گانه موازی فاز 3 (Clinicaltrials. gov ID: NCT02178215) مورد بررسی قرار گرفت. کرم روغن توت نیز برای همین در یک تکالیف موازی تصادفی با 90 شرکت کننده مورد بررسی قرار گرفت (شناسه Clinicaltrials.gov: NCT04085549).

یک مطالعه بالینی موازی تصادفی شده فاز 2 دیگر مکمل غذایی گیاهی KM110329 شامل روبی فروکتوس، Houttuyniae Herba، Rehmanniae Radix و Betulae Platyphyllae Cortex (شناسه Clinicaltrials.gov: NCT01692093: NCT01692093، St. ). یک کارآزمایی تصادفی‌ شده، دوسوکور و کنترل‌ شده با دارونما، معادل درمانی عصاره‌ های آبی فیکوس کاریکا L. و هیدروکورتیزون 1 درصد را با مقایسه امتیاز آن‌ ها در شاخص درماتیت آتوپیک (SCORAD) در 45 کودکی که شکل خفیف تا متوسط آتوپیک را نشان دادند، بررسی کرد.

درماتیت این کارآزمایی استفاده از عصاره میوه انجیر را بیش از استفاده از استروئید ها به دلیل ایمنی نسبی قابل توجه، اثر بخشی، تحمل و تسکین علائم پیشنهاد کرد زیرا منجر به کاهش شاخص SCORAD، خارش و نمرات شدت شد. فرمول لیپوزومی عصاره گل Althaea officinalis (مارشملو) به دلیل اثرات ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی برای سرکوب علائم مرتبط در مقایسه با درمان استروئیدی در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور کنترل شده فاز 2 (شماره ثبت کارآزمایی بالینی: IRCT2016102323235N5). اثربخشی هر دو مداخله عصاره استروئیدی و گیاهی معادل بود. همان گیاه در ابتدا در یک مطالعه آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت، شاخص SCORAD در هر دو گروه به طور قابل توجهی کاهش یافت. نتایج مطالعه مقدماتی نشان دهنده اثربخشی پماد Althaea officinalis 1% در کاهش شدت بیماری نسبت به هیدروکورتیزون 1% در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک بود.

نتیجه گیری

بررسی ارائه شده نوعی ویترین است که گیاهان دارویی با توانایی درمانی خاص در درمان اگزما را برای کاهش ناراحتی بیمار برجسته می کند. ترکیبات فعال خاص موجود در گیاهان در واقع مسئول اعمال مختلف دارویی بوده و به تعدیل عملکرد های فیزیولوژیکی از جمله هموستاز سد پوستی، نفوذپذیری و التهاب کمک کرده و در نتیجه باعث تسکین بیمار می شود.

برخی از عصاره های گیاهی نیز به عنوان مرطوب کننده یا عوامل مرطوب کننده برای پوست خشک شده عمل می کنند. این بررسی همچنین آزمایش‌های بالینی مختلفی را که برای بررسی اثر بخشی درمانی فرآورده‌های گیاهی همراه با سایر مطالعات تحقیقاتی که از اثر بخشی درمانی هر گونه برای مدیریت بیماری حمایت می‌ کنند، در حال انجام است. اگر چه، تا کنون، هیچ کارآزمایی بالینی اثربخشی دارو های گیاهی را به طور کامل تأیید نکرده است، اما آینده فضای زیادی برای امید به تبدیل شدن آن ها به کمک های درمانی قوی در بهبود بیماری های مزمن و دردناک پوستی دارد.

مراجع:

Poonam Arora, Curative Potency of Medicinal Plants in Management of Eczema: A Conservative Approach, Phytomedicine Plus 2 (2022) 100256