شکر سفید معمولی از نیشکر یا چغندر قند استخراج می شود. تفاوت این شکر ها در تفاوت چگونگی فراوری و تصفیه آن هاست. به منظور سفید کردن شکر سفید از ذغال استخوان (Bone char) استفاده می شود در حالی که شکر چغندر از این روش جهت سفید شدن استفاده نمی کند. هر دو نوع شکر شکل طبیعی گلیکولیک اسید (Glycolic acid)، یک لایه بردار ملایمی، هستند. شکر چغندر قند نیز یک مرطوب کننده است که آبرسانی بین سلولی (Intracellular hydration) را حفظ می کند و به پیشگیری از تخریب و آبزدایی که مسبب خشکی، زردی و بی رنگی پوست است کمک می کند.
انواع آلفا هیدروکسی اسید (AHA) در شکر سفید (Sugar, white cane) پوست را هموار و جوانسازی می کنند، سلول های مرده پوست را می زدایند و به حفظ رطوبت پوست کمک می کنند. مقادیر زیاد AHA ها می توانند سوزش آور باشند و سبب قرمزی و حساسیت در انواع پوست شوند. گرانول های شکر برای لایه برداری صورت و بدن استفاده می شوند. دانه های شکر مربعی شکل هستند و لبه های تیزی دارند اما وقتی که با آب مخلوط شوند و برای پوست استفاده شوند لبه های آن ها نرم می شوند و از میکرودرمابریشن (Microdermabrasions) یا خراش پوست پیشگیری می کنند. انواع لایه بردار شکر نباید برای پوست مستعد آکنه استفاده شوند.
عصاره شکر سفید شکلی غلیظ و کمتر فراوری شده از انواع گرانول های شکر است و از گیاه نیشکر استخراج می شود. شکر سفید می تواند به شکل مایع به انواع محصولات مختلف نظیر انواع پاک کننده ها، ماسک های صورت، انواع کرم ها و سرم ها افزوده شود. شکر سفید اغلب به عنوان یک گزینه ملایم به منظور انتقال AHA ها استفاده می شود.
شکر قهوه ای (Brown sugar) همه خواص شکر سفید را دارد و مواد معدنی اضافی در آن پوست را تغذیه می کند. شکر قهوه ای جاذب رطوبت طبیعی است و منبعی طبیعی از گلیکولیک اسید است. شکر قهوه ای در اسکراب های صورت و بدن و در شکرهای حمام برای غوطه وری (Soaking) به عنوان نقطه مقابل نمک های حمام سنتی استفاده می شود. شکر، مخمر را تغذیه می کند و به هر حال می تواند جوش ها و بثورات (Rashes) را در بعضی افراد زیاد کند.
میزان استفاده:
1/2 تا 1 قاشق چایخوری شکر به ازای هر پوند (16 اونس) روغن
دستورالعمل استفاده:
ساده ترین روش این است که هنگام تهیه محلول قلیا، شکر را اضافه کنید. شکر را به آب خود اضافه کنید و قبل از اضافه کردن قلیا مطمئن شوید که کاملا حل شده است.