تیتانیوم دی اکسید (TiO2) یکی از 21 ماده شیمیایی ضد آفتاب مورد تایید FDA با سطح استفاده تایید شده از 2 تا 25 درصد است. هنگام استفاده، تیتانیوم دی اکسید روی سطح پوست باقی می ماند و نور UV را پخش می کند. این اغلب همراه با سایر مواد شیمیایی ضد آفتاب برای افزایش ارزش SPF محصول استفاده می شود، بنابراین خطر تحریک یا آلرژی ناشی از استفاده بیش از حد از ضد آفتاب های شیمیایی را کاهش می دهد. ترکیب آن در فرمولاسیون های ضد آفتاب، پایه های آرایش و مرطوب کننده های روز به اندازه خاص تیتانیوم دی اکسید مورد استفاده بستگی دارد.
هرچه اندازه ذرات کوچکتر باشد، کاربرد TiO2 محجوب تر است. از سوی دیگر، ذرات درشت، شست و شوی یا ظاهری سفید رنگ روی پوست باقی می‌گذارند. برخی از شرکت ها هنگام اشاره به اندازه ذرات دی اکسید تیتانیوم، «میکرو» یا «اولترا» را فهرست می کنند. بر اساس برخی منابع، تیتانیوم دی اکسید با توجه به ویژگی های شیمیایی، آرایشی و فیزیکی می تواند جزء ایده آل محافظت در برابر UVA/UVB باشد. دی اکسید تیتانیوم نیز برای ایجاد رنگ سفید در محصولات آرایشی استفاده می شود.
انواع تیتانیوم دی اکسید
تیتانیوم دی اکسید به عنوان یک ماده آرایشی توجه زیادی را به خود جلب کرده است زیرا تیتانیوم اکسید دارای بالاترین ضریب شکست در بین رنگدانه های سفید و همچنین خاصیت پنهان کنندگی (concealing property) بالایی دارد. تیتانیوم اکسید به سه شکل کریستالی به نام‌های آناتاز (anatase)، روتیل (rutile) و بروکیت (brookite) وجود دارد و در لوازم آرایشی از روتیل برای بالاترین ضریب شکست و پایداری آن استفاده می‌شود. به طور خاص، تیتانیوم اکسید با اندازه ذرات تقریباً 200 نانومتر دارای بالاترین خاصیت پراکندگی نور است و انتظار می رود خاصیت پنهان کنندگی بالایی داشته باشد و به طور گسترده به عنوان رنگدانه 30 استفاده می شود (شکل زیر). علاوه بر این، تیتانیوم اکسید ریز مدت‌هاست که برای محافظت از پوست در برابر آفتاب سوختگی ناشی از اشعه ماوراء بنفش موثر است.
