لیمو

پوست لیمو

پوست لیمو ترش نسبت به آب لیمو ویتامین C بیشتری دارد و غلظت انواع فلاونوئیدها (Flavonoids)، ویتامین B6، منیزیم و پتاسیم آن بالاتر است. پوست لیمو ترش ضد التهاب (Anti-inflammatory) است و بر روی پوست بالغ به منظور پیشگیری و کاهش چین و چروک ها و خطوط ظریف استفاده می شود. پوست لیمو ترش همچنین به روشن شدن پوست مات و حفظ سلامت کلاژن پوست کمک می کند. پوست پودر شده لیمو ترش به انواع ماسک های صورت، لایه بردارهای صورت و انواع صابون ها اضافه می شود.

پوست لیمو نسبت به آب لیمو مقادیر بیشتری انواع بیوفلاونوئیدها و آنتی اکسیدان ها را دارد. پوست لیمو همچنین اسانس روغنی لیمونن (Limonene) دارد. ترکیبی از آب لیمو و پوست لیمو اغلب دریافت خصوصیات کامل این میوه استفاده می شود. پوست لیمو در انواع محصولات مراقبت صورت به منظور پیشگیری از تخریب استرس دهنده های محیطی، محافظت کلاژن (collagen) و پیشگیری از پیری استفاده می شود.

 

توصیف کلی

درخت کوچک همیشه سبز با گلهای بسیار معطر و خارهای سفت. تا حدود 6 متر ارتفاع؛ بومی آسیا؛ در حال حاضر در سراسر جهان، به ویژه در ایالات متحده (به عنوان مثال، کالیفرنیا و فلوریدا)، ایتالیا، قبرس، و گینه کشت می شود. قسمت های مورد استفاده پوست و همچنین برگ ها و شاخه ها همراه با میوه های رشد نیافته است. روغن لیمو از پوست با بیان سرد به دست می‌آید، در حالی که روغن پتی‌گرن لیمو از برگ‌ها و شاخه‌ها، گاهی اوقات شامل میوه‌های کوچک رشد نیافته با تقطیر با بخار آب تولید می‌شود. تولیدکنندگان عمده روغن لیمو شامل ایالات متحده، ایتالیا، گینه و قبرس هستند. تولید کنندگان عمده روغن پتی گرین لیمو شامل گینه و ایتالیا هستند.

ترکیب شیمیایی

روغن لیمو حاوی حدود 90٪ هیدروکربن های مونوترپن است که عمدتاً از لیمونن (حدود 70٪) تشکیل شده است و مقادیر کمتری از gama-terpinene، beta-pinene، sabinene، alpha-pinene و myrcene دارد. 2-6٪ آلدئیدها (عمدتا سیترال، نرال (neral) و ژرانیال (geranial))؛ الکل ها و استرها (لینالول (linalool)، اکتانول، نونانول (nonanol)، دکانول (decanol)، ترپینن-4-ول (terpinen-4-ol)، alpha-terpineol، ژرانیول، نریل استات (neryl acetate)، ژرانیل استات (geranyl acetate) و غیره)؛ مقادیر کم سسکوئی ترپن ها  (sesquiterpenes)(بیزابولن (bisabolene)، آلفا-برگاموتن (a-bergamotene) و کاریوفیلن (caryophyllene))؛ موم ها؛ و 0.41-0.87٪ کومارین ها (coumarins)، که عمدتاً از ترنج، 7-متوکسی-5-ژرانوکسی کومارین (7-methoxy- 5-geranoxy coumarin)، و لیمتین (limettin) (سیتروپتن (citropten)) تشکیل شده اند، با ایمپراتورین (imperatorin)، ایزویمپراتورین (isoimperatorin)، فلوپترین (phellopterin)، 8-ژرانوکسی پسورالن (8-geranoxypsoralen)، و دیگران نیز وجود دارند.

مطالعه ای برای بررسی نگهداری لیمو خرد شده قبل از تولید روغن نشان داد که alpha-terpineol از 0.21٪ به 10٪ افزایش یافته است و کیفیت شیمیایی و ارگانولپتیک روغن کاملاً تغییر کرده است.

برخی از اجزای موجود در موم ها دارای خواص آنتی اکسیدانی گزارش شده است. روغن پتی‌گرن لیمو حاوی مقادیر زیادی سیترال (تا 50%) است. سایر اجزای موجود عبارتند از لیمونن، alpha-pinene، linalool و nero.

فارماکولوژی و فعالیت های بیولوژیکی

گزارش شده است که روغن لیمو باعث ایجاد تومور در پوست موش توسط ماده سرطان زا اولیه 9،10-dimethyl-l،2-benzanthracene می شود. با این حال، گزارش شده است که کومارین‌های میوه از رشد تومور ناشی از TPA و همچنین تولید سوپراکسید و نیتریک اکسید در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری می‌کنند.

روغن لیمو بر روی لارو پشه Culex quinquefasciatus اثر کشنده ای دارد. همچنین فعالیت ضد میکروبی از خود نشان داده است.

برخی از مشتقات کومارین به عنوان فوتوتوکسیک و حساسیت زا برای انسان و همچنین در درمان پسوریازیس موثر شناخته شده اند (به روغن ترنج مراجعه کنید). گزارش شده است که روغن لیمو اثرات فوتوتوکسیک  (phototoxic effects) دارد که به احتمال زیاد به دلیل کومارین های (coumarins) آن است.

داده‌های موجود از یک منبع نشان می‌دهد که روغن لیمو برای پوست انسان غیر تحریک‌کننده و غیرحساس‌کننده است، اگرچه برخی از نمونه‌ها نشان داده‌اند که برای پشت موش‌های بدون مو تحریک‌کننده هستند.

فلاونوئید دیوسمین (flavonoid diosmin) استخراج شده از لیمو به صورت بالینی برای درمان نارسایی وریدی استفاده می شود. افزایش تون عروقی پس از تجویز خوراکی in vivo مشاهده شده است. فعالیت های ضد التهابی، آنتی هیستامینی (antihistamine) و ادرارآور  (diuretic activities) نیز گزارش شده است.

سم شناسی روغن پتی گرن لیمو  (Lemon petitgrain oil) غیر تحریک کننده (nonirritating)، غیر حساس کننده  (nonsensitizing) و غیر سمی  (nonphototoxic to) برای پوست انسان گزارش شده است.

کاربردها

پزشکی، دارویی و آرایشی. روغن لیمو در صنایع دارویی عمدتاً به عنوان طعم دهنده استفاده می شود.

روغن لیمو به عنوان یک ماده معطر در صابون ها، مواد شوینده، کرم ها، لوسیون ها و عطرها (مانند ادکلن) استفاده می شود. روغن پتی‌گرن لیمو در کرم‌ها، لوسیون‌ها و عطرها استفاده می‌شود. حداکثر میزان مصرف گزارش شده برای روغن لیمو و روغن پتی‌گرن لیمو به ترتیب 1.0 و 0.3 درصد در عطرها است.

غذا. روغن لیمو و روغن لیمو بدون ترپن به طور گسترده ای به عنوان مواد طعم دهنده در اکثر محصولات غذایی از جمله الکلی (تلخ، ورموت، لیکورهای شیرین و غیره) و نوشیدنی های غیر الکلی (نوشیدنی، مخلوط نوشیدنی و غیره)، دسرهای لبنی منجمد، آب نبات، محصولات پخته شده، ژلاتین و پودینگ، گوشت و فرآورده های گوشتی، غلات صبحانه، و چربی ها و روغن ها و غیره. عصاره لیمو و روغن پتی‌گرین لیمو نیز در بسیاری از دسته‌های غذایی بالا استفاده می‌شود اما به میزان بسیار کمتر. بالاترین میانگین حداکثر سطوح استفاده شده به ترتیب 0.968% و 1.208% برای عصاره (نوع مشخص نشده) در آب نبات و محصولات پخته گزارش شده است. میانگین حداکثر سطوح استفاده برای سایر مواد بسیار کمتر است، با بالاترین میزان گزارش شده حدود 0.046٪ (457 ppm) برای روغن لیمو در آب نبات.

مکمل های غذایی/غذاهای سلامت. اسانس مورد استفاده به عنوان یک ماده طعم دهنده در فرمولاسیون چای گیاهی.

مراجع:

IKHLAS A. KHAN, LEUNG’S ENCYCLOPEDIA OF COMMON NATURAL INGREDIENTS, Third Edition, 2010 by John Wiley & Sons, Inc. All rights reserved.