روغن گل مغربی

زیستگاه گل مغربی:

خاستگاه گل مغربی، جنوب آمریکای شمالی و مکزیک است، جایی که این گیاه در 200 گونه وجود دارد. در ابتدای قرن هفدهم، در اروپا به طور طبیعی پخش شد و امروزه در آسیای صغیر، نیوزلند، آمریکای جنوبی و جنوب آفریقا نیز رشد می کند. در اروپای مرکزی، گل مغربی به طور معمول در مکان های کمتر دیده شده مانند خاکریزهای راه آهن، دیواره های خاکی، توده های زباله، کنار جاده یا کنار رودخانه رشد می کند.

شرح (Description)

نام گونه biennis نشان می دهد که گل مغربی یک گیاه دوساله است. در سال اول فقط یک گل رز (rosette) متشکل از 20 تا 30 برگ روی زمین قابل مشاهده است. در سال دوم، ساقه ای به طور متراکم پوشیده از برگ بیرون می آید که می تواند تا ارتفاع 150 سانتی متر برسد. ساقه زاویه دار است، پوشیده از موهای غده ای (glandular hairs) و در قسمت بالایی منشعب است. گل آذین (inflorescence) یک خوشه (raceme) با بسیاری از گل های بزرگ به طول تقریباً 3 سانتی متر، به رنگ زرد روشن تا زرد طلایی است. این گیاه از تیرماه تا شهریورماه شکوفا می شود. گل ها فقط در عصر باز می شوند. میوه یک کپسول استوانه ای و ایستاده به طول تا 3 سانتی متر است که حاوی بیش از 200 دانه است. دانه ها، که حاوی روغن هستند، بسته به گونه، طول 1.2 تا 2.2 میلی متر و عرض 0.5 تا 1.0 میلی متر دارند. آنها به رنگ خاکستری تیره تا سیاه قهوه ای هستند و حاوی 15 تا 20 درصد روغن هستند.

کشت و استخراج گل مغربی:

کشت (Cultivation):

گل مغربی اکنون در 23 یا بیشتر کشور کشت می شود. هیچ خواسته خاصی از خاک ندارد، اما خاک شنی و مکان های آفتابی را ترجیح می دهد. در آمریکای شمالی، در مزارع کشت می شود. در ماه جولای کاشته می شود و برداشت در شهریور ماه سال بعد انجام می شود. کیفیت و اندازه بذر را می توان با مقدار کم نیتروژن، نگهداری مناسب از گیاهان و اصلاح نژاد افزایش داد. یک هکتار از زمین کشت شده تا 1600 کیلوگرم بذر به دست می دهد.

استخراج روغن روغنت گل مغربی:

روغن با استخراج سرد با هگزان (hexane) در مخازن فولادی یا مخازن با پوشش شیشه ای به دست می آید. عصاره (extract) با آب تمیز می شود و حلال (solvent) تحت فشار کاهش یافته (reduced pressure) حذف می شود. ممکن است استخراج روغن با دی اکسید کربن فوق بحرانی (supercritical carbon dioxide) نیز در آینده مورد آزمایش قرار گیرد. حدود 10000 دانه یک گرم روغن گل مغربی به دست می آید.

جدول زیر تفاوت های مقادیر کمی استخراج شده از سه استر تری ترپن (triterpene ester) اسید کافئیک، یعنی اسید بتولینیک (betulinic acid)، اسید مورونیک (moronic acid) و اسید اولئانولیک (oleanolic acid) در روغن گل مغربی را نشان می دهد که با دی اکسید کربن، پرس سرد یا تصفیه شده استخراج شده است:

روش تولید اسید بتولینیک (Betulinic acid) اسید مورونیک (Moronic acid) اسید اولئانولیک (Oleanolic acid)
استخراج با CO₂ 24.5 (mg/100 g) 22.6 (mg/100 g) 10.6 (mg/100 g)
پرس سرد 11 (mg/100 g) 10.3 (mg/100 g) 4.5 (mg/100 g)
معمولی/تصفیه شده 0.7 (mg/100 g) 0.5 (mg/100 g) 0.05 (mg/100 g)

این جدول نشان می‌دهد که روش‌های سنتی تولید روغن، به دلیل دمای بالا در فرآیند پرس و تصفیه روغن، مواد مغذی مهم آن را از بین می‌برند یا تخریب می‌کنند. روش ایده‌آل برای استخراج روغن، استفاده از دی‌اکسید کربن (CO2) است.

رنگ روغن گل مغربی

زرد روشن تا زرد شفاف

بوی رنگ روغن گل مغربی

آجیلی و گلی، قوی

طعم روغن گل مغربی

کمی آجیلی

ترکیب شیمیایی اسیدهای چرب

مشخصات فیزیکی روغن گل مغربی

ماندگاری روغن گل مغربی

خصوصیات روغن گل مغربی

کاربردهای روغن گل مغربی

متن کامل این مقاله تخصصی، گامی فراتر در دنیای صابون سازی است که فقط در دسترس هنرجویان دوره مقدماتی و پیشرفته صابون سازی و یا مشترکین پلن‌های نقره‌ای و طلایی سامانه نخبگان صابون ساز است.

دیدگاهتان را بنویسید