خاستگاه درخت باباسو
درختان نخل وحشی باباسو (Babassu palm) در جنگل های بارانی برزیل (Brazilian jungle) به وفور یافت می شوند. این درختان در منطقه ای به وسعت حدود 13 میلیون هکتار، به خصوص در ایالت های مارانهائو (Maranhão) و پیانی (Piani) رشد می کنند. در اروپا، از اوایل قرن نوزدهم میلادی شناخته شده بود که از درختان نخل باباسو می توان روغن استخراج کرد. میوه های باباسو برای اولین بار در سال 1867 به انگلستان صادر شدند، اما ارزش آنها تا اوایل قرن بیستم میلادی شناخته نشد.
نخل باباسو (babassu palm) بزرگترین نخل بومی برزیل است. ساقه صاف آن تا ارتفاع ۲۰ متر رشد می کند و به شکل شیب داری بالا می رود. در قسمت بالایی، حدود ۲۰ برگ نخل شانه ای (pinnate palm frond) وجود دارد که می توانند به طول ۶ متر برسند. گل های تک پایه (monoecious) بر روی گل آذین های (spadices) بلند و آویزان، بین برگ ها قرار دارند. هر نخل حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ خوشه میوه به طول تقریبا ۱ تا ۲ متر حمل می کند. این میوه ها به طور متراکم از میوه هایی با اندازه و شکل متفاوت پوشیده شده اند. به طور کلی، اندازه میوه ها ۱۰ تا ۱۲ سانتی متر طول و حدود ۶ سانتی متر ضخامت دارند. میانبر (mesocarp) میوه بسیار سفت است و ۳ تا ۵ دانه به طول حدود ۴ سانتی متر را در بر می گیرد. پوسته نازک قهوه ای رنگ دانه، خالدار است. قسمت داخلی هسته سفید است و حاوی روغن می باشد.
استخراج روغن دانه باباسو
دو روش برای استخراج روغن وجود دارد:
1. روش شناورسازی با آب گرم:
- دانه ها به آرامی بو داده (roasted) می شوند.
- سپس در هاون (mortar) آسیاب (ground) می شوند.
- آب اضافه شده و مخلوط به جوش (boil) می آید.
- چربی آزاد شده (released) و به سطح (surface) می آید.
- چربی با جدا کردن (decanted) جمع آوری می شود.
2. روش پرس سرد:
- دانه های آسیاب شده تحت فشار قرار می گیرند (pressed).
- معمولاً روغن بعداً تصفیه (refined) می شود.
اسیدهای چرب روغن دانه باباسو
مشخصات فیزیکی روغن باباسو
ماندگاری روغن باباسو
درمان بیماری‌های پوستی با روغن باباسو
متن کامل این مقاله تخصصی، گامی فراتر در دنیای صابون سازی است که فقط در دسترس هنرجویان دوره مقدماتی و پیشرفته صابون سازی و یا مشترکین پلن‌های نقره‌ای و طلایی سامانه نخبگان صابون ساز است.
کاربردهای روغن باباسو