ژل شدن صابون (Gelling of the soap) به مرحله ای از فرآیند صابون سازی اشاره دارد که در آن خمیر صابون ( soap batter ) تغییر رنگ می دهد و به نظر می رسد که ذوب شده و شفاف می شود (به نظر می رسد ژل)، پس از آن خمیر در نهایت خنک می شود و صابون به حالت سبک تر و مات برمی گردد. برخی از صابون سازان ترجیح می دهند از ژل شدن صابون خود به نفع رنگ های پاستلی (pastel) و خامه ای (creamy colours) رایج در صابون بدون ژل خودداری کنند. از سوی دیگر، بسیاری از صابون سازان ترجیح می دهند صابون خود را ژل کنند تا کیفیت صابون را بهبود بخشند (صابون های ژل شده در استفاده به اندازه صابون های بدون ژل آب جذب نمی کنند. ) و برای افزایش شادابی رنگ در صابون، به ویژه آنهایی که با رنگ های صابون طبیعی ساخته شده اند که می توانند در صابون بدون ژل رنگ پریده و بی رمق (pale and insipid ) باشند اما زمانی که صابون ژل می شود بسیار سرزنده ( very vibrant) است.
صابون‌هایی که در قالب‌های چوبی ساخته می‌شوند، اغلب گرمای کافی را با عایق سبک (پیچیدن در پتو یا حوله) حفظ می‌کنند تا بدون اعمال حرارت اضافی، کاملاً ژل شوند. قالب های کوچکتر یا منفرد گرما را سریعتر از دست می دهند و می توانند برای ژل چالش برانگیزتر باشند. روش فرآوری فرآیند سرد (CPOP) در “اجبار کردن” ژل در جایی که قالب های کوچکتر استفاده می شود مفید است.
واکنش صابونی سازی یک فرآیند گرمازا است، به این معنی که گرما تولید می کند. مقداری از این گرمای خود تولید شده برای کمک به ژل شدن کامل صابون مفید است، با این حال برخی از دستور العمل ها و روش های صابون سازی می توانند منجر به گرمای بیش از حد شوند، در این صورت استفاده از عایق یا فرآیندهای حرارتی اضافی مانند CPOP باید با احتیاط استفاده شود. اگر واکنش صابونی‌سازی خیلی داغ یا خیلی سریع باشد، صابون‌های فرآوری سرد می‌توانند از قالب «آتشفشان» (volcano) خارج شوند و باعث کثیفی شوند و ظاهر صابون‌های شما را خراب کنند. صابون سازی با فرآیند داغ مثال خوبی است که در آن ژل شدن صابون در طی فرآیند پخت و پز مجبور می شود و صابون اغلب با پیشرفت واکنش صابونی سازی در اجاق گاز پف می کند و «آتشفشان» می شود.