آقای درکی با خوانواده خود از شش سال قبل به کار پرورش مرغ بومی در یکی از روستاهای دور افتاده خراسان مشغول هستند.
آقای درکی می گوید:
با دو سال 100 متری که گنجایش 2000 مرغ بومی دارد کار خود را ادامه می دهیم.
او می گوید: معمولا جوجه ها را از 3 ماهگی وارد این سالن ها می کنیم.
جوجه های 3 ماهه تحمل شرایط کنترل نشده را دارد.
تخم مرغ های تولید نیز برای جوجه کشی در دستگاه های خود ایشان قرار داده می شوند و مازاد آن ها نیز به عنوان تخم مرغ بومی نطفه دارد به بازار عرضه می شود.
به دلیل نبود برق در روستای ایشان، دستگاه جوجه کشی 4000 تایی را به روستای اطراف منتقل کرده اند.
یکی از مشتریان آقای درکی می گوید:
4-5 سال است که با آقای درکی کار میکنم و جوجه هایی که از ایشان می خریم.
جوجه ها خیلی سرحال تر از جوجه هایی است که از شمال کشور تهیه می کنیم و تلفات جوجه ها هم خیلی خیلی کم و در حد صفر است.
این خوانواده کارآفرین در کنار پرورش مرغ بومی چند وقتی است که مجوز پرورش صنعتی شتر مرغ را هم گرفته اند و در انتظار دریافت تسهیلات هستند.
خوانواده درکی توانستند با کمترین امکانات پروتیین مورد نیاز تعدادی از خوانوارهای ایرانی را تامین کنند.
تجربه ای که در بسیاری از نقاط ایران قابل اجراست البته به شرط خواستن!
بیشتر بخوانید: پرورش مرغ شاخدار کسب و کار روستایی جدید در ایران
